Czym się zajmuje fizjoterapia stomatologiczna

Fizjoterapia stomatologiczna zajmuje się badaniem funkcjonalnym oraz terapią tkanek układu stomatognatycznego odpowiedzialnych za żucie do których przede wszystkim zalicza się: mięśnie żucia, stawy skroniowo-żuchwowe oraz układ nerwowy koordynujący ich pracę. Ocenie i leczeniu podlegają także pozostałe mięśnie szyi i głowy, które uczestniczą w żuciu, połykaniu i fonacji, czyli powstawania głosu.

Kiedy warto skorzystać z pomocy fizjoterapeuty?
Konsultacje fizjoterapeutyczną należy podjąć w sytuacji wystąpienia następujących objawów:

• dysfunkcji stawów skroniowo-żuchwowych objawiających się:
  • bólem i sztywnością mięśni żucia
  • trzaskami stawowymi
  • blokowaniem żuchwy
  • ograniczeniem ruchomości otwarcia lub zamykania żuchwy
  • asymetrią ruchu żuchwy
  • bólem stawu skroniowo-żuchwowego
• bóle głowy
  • napięciowe (skroniowe, potyliczne)
  • migrenowe
• bóle odcinka szyjnego kręgosłupa

 

Kolejnymi wskazaniami do podjęcia fizjoterapii stomatologicznej jest:

• wspomaganie leczenia ortodontycznego
  • przygotowanie przed założeniem oraz podczas stosowania aparatu (stałego lub ruchomego), a także szyn zgryzowych – relaksacyjnych, repozycyjnych czy stabilizujących,
• wspomaganie leczenia protetycznego,
• wspomaganie leczenia chirurgicznego:
  • stan po ekstrakcji zęba
  • stan po wszczepieniu implantu
  • chirurgiczne rozszerzenie szczęki (SARPE – hyrax, TPD – dystraktor),
  • operacje ortognatyczne (jedno- czy dwuszczękowe, kortykotomia),
• blizny pooperacyjne po zabiegach w okolicy głowy i szyi,
• zaburzenia czucia twarzy po zabiegach operacyjnych,
• stan po urazie (złamania, zwichnięcia) szczęki, żuchwy czy innych kości twarzoczaszki,
• stan po leczeniu radioterapeutycznym w obrębie głowy i szyi (włóknienie i utrata elastyczności tkanki powoduje ograniczenie ruchomości żuchwy – szczękościsk),
• neuralgia nerwu trójdzielnego (V), porażenie nerwu twarzowego (VII) oraz dysfunkcje innych nerwów czaszkowych,
• zaburzenia mowy wynikające z dysfunkcji narządu żucia (np. po udarze mózgu),
• zaburzenia mięśniowo-powięziowe w obrębie głowy i szyi,
• ból ucha, zaburzenia słuchu, szumy uszne (po wykluczeniu przyczyny laryngologicznej),
• wspomaganie leczenia bruksizmu