Fizjoterapia po zabiegach chirurgii twarzowo-szczękowej

Fizjoterapia stomatologiczna ma swoje odpowiednie miejsce w ortodoncji oraz chirurgii twarzowo-szczękowej. Jej głównym celem jest działanie przeciwbólowe oraz wspomaganie procesów gojenia tkanek układu stomatognatycznego. Ten cel jest realizowany za pomocą następujących działań:

• drenażu limfatycznego promującego redukcję obrzęków i krwiaków pozabiegowych,
• poprawie krążenia,
• zmniejszenie stanu zapalnego,
• normalizację napięcia mięśniowego,
• przywracanie prawidłowego zakresu ruchomości w stawach skroniowo-żuchwowych,
• odtwarzanie prawidłowych stereotypów ruchowych.

CHIRURGIA TWARZOWO-SZCZĘKOWA
Na każdym etapie leczenia chirurgicznego, zarówno przed, jak i po zabiegu, fizjoterapia, terapia manualna powinny być nieodzownym elementem terapii zespołowej.
Najczęściej wykonywane zabiegi, takie jak: chirurgiczne rozszerzenie szczęki (SARPE – hyrax, TPD – dystraktor), operacje ortognatyczne (jedno- czy dwuszczękowe, kortykotomia, inne), wywołują szereg reakcji w organizmie ze stanem zapalnym i obrzękiem na czele.

Fizjoterapię w chirurgii twarzowo-szczękowej można podzielić na następujące etapy:

• przedoperacyjny – przygotowanie do zabiegu ma na celu badanie narządu żucia poprzez sprawdzenie, czy pacjent posiada odpowiedni zakres ruchomości oraz symetrię ruchu żuchwy, a także czy nie występują trzaski stawowe oraz ból mięśni żucia; w przypadku wystąpienia omawianych zaburzeń wdraża się fizjoterapię;
• pooperacyjny
  • wczesny – przyspieszenie ewakuacji obrzęku poprzez manualny drenaż limfatyczny czy kinesiotaping, zmniejszenie stanu zapalnego oraz bólu pooperacyjnego
  • późny – manualna stymulacja skóry dla zniwelowania pooperacyjnych zaburzeń czucia, uelastycznienie skóry i mięśni, praca z blizną pooperacyjną przywrócenie zakresu ruchomości
    żuchwy.

Wszystkie powyższe czynności wpływają na skrócenie czasu leczenia oraz poprawę komfortu pacjenta. Dodatkową korzyścią jest możliwość ograniczenie farmakoterapii i związanych z nią skutków ubocznych.

ORTODONCJA
Niezależenie czy planujesz założyć aparat (stały czy ruchomy), a może szynę zgryzową (relaksacyjną, repozycyjną czy stabilizującą). Warto pamiętać o odpowiednim przygotowaniu narządu żucia do zmian, które mają nastąpić, poprzez odzyskanie zakresu ruchomości, symetrii ruchu żuchwy czy normalizację napięcia miśniowego. Jeśli w trakcie użutkowania aparatu pojawia się ból stawu lub mięśni, szczękościsk albo trzaski stawowe, również i w tym przypadku praca manualna będzie pomocna.