Fizjoterapia uroginekologiczna

• Dlaczego fizjoterapia uroginekologiczna w Fizjoklinice?
• Korzyści płynące z fizjoterapii uroginekologicznej
• Na czym polega fizjoterapia uroginekologiczna?
• Fizjoterapia uroginekologiczna – wskazania
• Fizjoterapia uroginekologiczna – przeciwwskazania
• Fizjoterapia uroginekologiczna – pierwsza wizyta
• Optymalna liczba zabiegów fizjoterapii uroginekologicznej
• Fizjoterapia uroginekologiczna – skutki uboczne
• Nasi specjaliści – zapisz się na wizytę

Fizjoterapia uroginekologiczna jest całkiem młodą gałęzią fizjoterapii w Polsce. W naszej klinice pomocy udzieli Państwu wykwalifikowana fizjoterapeutka uroginekologiczna z wieloletnim doświadczeniem. Pani magister należy do certyfikowanych terapeutów pod patronatem Polskiego Towarzystwa Uroginekologicznego. W swojej pracy wykorzystuje nowoczesne sposoby działania zgodne ze standardami stosowanymi w leczeniu zachowawczym.

Fizjoterapia uroginekologiczna w wielu przypadkach cechuje się wysoką skutecznością, co z kolei przekłada się na zadowolenie pacjentów. Do korzyści tej formy fizjoterapii należą m.in.:

• reedukacja nawyków toaletowych, które w licznych przypadkach są przyczyną problemów związanych z funkcjonowaniem mięśni dna miednicy
• poprawa ukrwienia tkanek
• poprawa postawy
• poprawa przepływu limfy
• normalizacja pracy narządów
• poprawa świadomości obszaru miednicy
• poprawa funkcji seksualnych
• zmniejszenie lub całkowite wyeliminowanie bólu
• przygotowanie do porodu
• poprawa ruchomości tkanek
• zmniejszenie kosztów leczenia
• w wielu przypadkach uniknięcie operacji lub
• wspieranie utrzymania efektów operacji

Fizjoterapia uroginekologiczna jest bezinwazyjną i bezbolesną metodą leczenia struktur w obrębie miednicy. W nowoczesnym wydaniu nie sprowadza się ona wyłącznie do leczenia zaburzenia mięśni dna miednicy, ale jest metodą zdecydowanie szerszą. Fizjoterapia uroginekologiczna jest podejściem wielokierunkowym, holistycznym, w którym uwaga jest skierowana na pacjenta jako całość. Niektóre zaburzenia w obrębie miednicy – jak np. pochwica czy wygórowane napięcie mięśniowe w obrębie dna miednicy – mogą mieć przyczyny zupełnie gdzie indziej.

Metody wykorzystywane w fizjoterapii uroginekologicznej:

• techniki osteopatyczne
• techniki wisceralne
• techniki manualne
• techniki powięziowe
• elementy treningu sportowego
• trening mięśni dna miednicy
• techniki oddechowe
• ćwiczenia przeciwzakrzepowe

Fizjoterapia uroginekologiczna może stanowić terapię uzupełniającą np. utrzymanie efektów operacji, ale często jest główną terapią. Bywa łączona z farmakoterapią, suplementacją lub pessaroterapią. Wskazania do fizjoterapii uroginekologicznej są bardzo szerokie, a u jej podstaw leży poprawa jakości życia. Wskazania do takiego rodzaju terapii to m.in.:

• nietrzymanie moczu
• nietrzymanie gazów i stolca
• pęcherz nadreaktywny, parcia naglące
• wulwodynia
• ból podczas stosunku, pochwica
• bolesna blizna po nacięciu krocza, cesarskim cięciu lub po zabiegu operacyjnym w obrębie brzucha
• przygotowanie do porodu
• opieka poporodowa – w czasie połogu i później
• przygotowanie do operacji
• postępowanie pooperacyjne
• bolesne miesiączki
• endometrioza / adenomioza
• bóle brzucha
• problemy trawienne – zaparcia, niepełne wypróżnienia
• hemoroidy
• rozejście mięśnia prostego
• osłabienie lub zbyt duże napięcie w obrębie mięśni dna miednicy, potocznie nazywanych mięśniami Kegla
• obniżenie narządów miednicy mniejszej – obniżenie ścian pochwy, wypadanie miednicy, odbytnicy, pęcherza moczowego
• menopauza

Fizjoterapia uroginekologiczna jest bardzo bezpieczną metodą. Podczas wizyty pacjenci są bardzo wnikliwie diagnozowani i badani przez terapeutę. Jeśli terapeuta uzna, że istnieją do tego wskazania, pacjent zostaje skierowany na konsultację do innego specjalisty lub dodatkowe badania. Z uwagi na to, że jest to terapia zachowawcza, fizjoterapia uroginekologiczna będzie miała ograniczenia przy znacznym stopniu uszkodzenia tkanek, np. gdy występuje znaczny stopień obniżenia narządów lub nietrzymania moczu. Wówczas, jeśli pacjent tak zadecyduje, wskazane jest działanie chirurgiczne, a dopiero w drugiej kolejności wsparcie fizjoterapeutyczne. Stany ostre, podostre, osteoporoza, ciąża NIE są przeciwwskazaniem.

Terapia zawsze przebiega przy zachowaniu pełnej intymności i poszanowania indywidualnych potrzeb pacjenta. Zanim terapeuta przystąpi do terapii, wykonywany jest dokładny wywiad dotyczący problemu, z którym zgłasza się pacjent. Wywiad jest szczegółowy i dotyczy samego zaburzenia oraz czynników potencjalnie wywierających wpływ na sam problem. Jeśli jest taka potrzeba, w proces leczenia zostają włączeni inni specjaliści. Podczas pierwszej wizyty pacjentka/pacjent zostanie zbadany. Jeśli są ku temu wskazania, będzie to badanie wewnętrzne przezpochwowe lub przezodbytnicze. W przypadkach zaburzeń obszaru mięśni i innych struktur miednicy mniejszej jest to niezbędne badanie, które pozwala na zlokalizowanie problemu i dostosowanie odpowiednich metod leczenia.

Liczba zabiegów zależy od stanu klinicznego pacjenta. Terapia zawsze dobierana jest indywidualnie do potrzeb pacjenta. Inaczej przebiega w przypadku np. terapii blizny – tu wizyta może się sprowadzić do instruktażu lub kilku wizyt, a inaczej w przypadku leczenia problemów przewlekłych, takich jak nietrzymanie moczu, rozejście mięśnia prostego, obniżenie narządów. Wówczas wskazany jest cykl 8–10 zabiegów w odstępach dwóch lub trzech tygodni. W krajach zachodnich złotym standardem fizjoterapii jest czas od 3 miesięcy do pół roku. Przyjmuje się, że jeśli podczas tego okresu nie nastąpi polepszenie stanu pacjenta i wycofanie się objawów, wówczas wskazane są interwencje chirurgiczne.

Fizjoterapia uroginekologiczna jest bardzo bezpieczną i bezbólową formą terapii. U większości pacjentów nie obserwuje się skutków ubocznych ani pogorszenia stanu. Jeśli stan pacjenta nie poprawia się z uwagi np. na zbyt duże początkowe uszkodzenie tkanek, pacjent i tak odnosi z terapii pożytek – do korzyści zaliczają się m.in. przygotowanie tkanek do zabiegu, zwiększenie świadomości ciała, poprawa postawy i reedukacja nawyków toaletowych.