Spis treści:
Pinoterapia nazywana również klawiterapią jest metodą wykorzystującą specjalne narzędzia – piny lub gwoździe, którymi stymuluje się skórę danej okolicy ciała. Wielokrotne powtarzanie ucisków (bez przerywania ciągłości skóry) w obrębie głowy czy twarzy podczas zabiegu wywołuje reakcje na dwóch poziomach: tkankowym oraz emocjonalnym. Pierwsza objawia się przekrwieniem i poprawą odżywienia tkanek, a także silną stymulacją układu nerwowego. Reakcja pozabiegowa powoduje ogólne rozluźnienie, wyciszeniem a także zmniejszenie napięcia mięśniowego.
Korzyści z zastosowania pinoterapii.
Pomimo faktu, że pinoterapia jest zabiegiem nieprzyjemny czy wręcz bolesnym w konsekwencji działa bardzo silnie przeciwbólowo, ze względu na aktywizację wewnętrznych (endogennych) układów przeciwbólowych organizmu. Poza lokalnym efektem opracowanie skóry głowy wyzwala ogólny efekt relaksacyjny. Wśród lokalnych efektów przede wszystkim wymienia się tu:
- wyeliminowanie, redukcja bólu w obrębie twarzy, głowy, szyi,
- poprawa ukrwienia tkanek,
- poprawa przepływu limfy,
- normalizacja napięcia mięśniowego w obrębie twarzy, głowy czy szyi,
- przyspieszenie gojenia tkanek,
- terapia blizn,
Natomiast ogóle korzyści ze stosowania pinoterapii objawiają się podniesieniem progu bólu, rozluźnieniem oraz wyciszeniem emocjonalnym.
Na czym polega pinoterapia?
Pinoterapia polega na stymulacji skóry specjalnymi narzędziami tj. pinami lub gwoździami. Podstawowy schemat działania zawiera opracowanie skóry głowy (także owłosionej skóry głowy) oraz twarzy, czyli bardzo dobrze unerwionych okolic ciała. Zabieg klawiterapii może być nieprzyjemny, a nawet bolesny. Odczucia są zależne od indywidualnej percepcji bólu.
Efekty stymulacji są zarówno lokalne, jak i ogólnoustrojowe, te ostatnie powstają na drodze odruchowej i dotyczą układów: nerwowego, przecibólowego, hormonalnego czy odpornościowego.
Pinoterapia – wskazania.
Pinoterapia oddziałuje na narząd żucia oraz szerzej na twarz, głowę i resztę ciała. Wskazaniami do przeprowadzania zabiegu klawiterapii są między innymi:
- ból lub sztywność mięśni żucia,
- szczękościsk, czyli ograniczenie zakresu ruchomości żuchwy,
- ból stawu skroniowo-żuchwowego,
- zaburzenia czucia twarzy po zabiegach operacyjnych,
- stan po leczeniu radioterapeutycznym w obrębie głowy i szyi (włóknienie i utrata elastyczności tkanki powoduje ograniczenie ruchomości żuchwy – szczękościsk),
- dysfunkcja stawów skroniowo-żuchwowych,
- neuralgia nerwu trójdzielnego (V), porażenie nerwu twarzowego (VII) oraz dysfunkcje innych nerwów czaszkowych,
- zaburzenia mowy wynikające z dysfunkcji narządu żucia (np. po udarze mózgu),
- skroniowe, czołowe czy potyliczne bóle głowy,
- blizny pooperacyjne po zabiegach w okolicy głowy i szyi,
- zaburzenia mięśniowo-powięziowe w obrębie głowy i szyi,
- stany napięcia emocjonalnego powodujące dysfunkcję narządu żucia.
Pinoterapia – przeciwwskazania.
Głównym przeciwwskazaniem do wykonania zabiegu pinoterapii jest brak tolerancji pacjenta na odczucia związane ze stymulacją gwoździami.
Jak wygląda wizyta u fizjoterapeuty stomatologicznego?
Wizyta u fizjoterapeuty rozpoczyna się od przeprowadzenia wywiadu oraz badania. Zgodnie z najnowszymi wytycznymi diagnostycznymi wykonujemy poszerzony wywiad wykorzystując wystandaryzowane kwestionariusze 1. wizyta, które dają szerszy obraz na temat stanu pacjenta.
Następnie fizjoterapeuta wykonuje badanie funkcjonalne polegające na pomiarach zakresów ruchomości czy symetrii ruchu żuchwy. Dalsze badanie manualne polega na ocenie objawów pochodzących ze stawów skroniowo-żuchwowych, czy mięśni żucia. Badanie palpacyjne (dotykowe) odbywa się zarówno poprzez ucisk mięśni zlokalizowanych na polikach i skroni, jak i od wewnątrz jamy ustnej.
Jeżeli pacjent posiada wcześniej wykonane badania obrazowe w ramach leczenia stomatologicznego, ortodontycznego czy chirurgicznego, teraz jest odpowiedni moment, aby fizjoterapeuta mógł się z nimi zapoznać. Należy pamiętać, że brak badań obrazowych nie jest przeciwwskazaniem do wizyty u fizjoterapeuty. Pierwszorzędnym celem badania jest wykluczenie obecności niebezpiecznych objawów, a w przypadku ich wystąpienia przekierowanie pacjenta do odpowiedniego specjalisty.
Właściwe rozpoznanie pozwala wytłumaczyć pacjentowi szczegóły jego dolegliwości i wdrożyć odpowiednie techniki manualne oraz przekazać wskazówki do samodzielnej pracy w domu.
Ogólny schemat fizjoterapii jest następujący – w stanach ostrych w pierwszej kolejności podejmuje się działania przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwobrzękowe poprzez zastosowanie odpowiednich technik mięśniowo-powięziowych, drenażu limfatycznego czy trakcji.
Następnie, po ustabilizowaniu stanu pacjenta w kontekście bólu poszukujemy pierwotnej przyczyny powstania objawów, aby móc je wyeliminować w procesie terapii. Przykładem może być manualna repozycja dysku stawowego, który w przypadku zablokowania, stanowi mechaniczną blokadę stawu skroniowo-żuchwowego. Odblokowanie dysku spowoduje zmniejszenie bólu oraz przywrócenie zakresu ruchomości, a także symetrii ruchu żuchwy.
Następnie wprowadzane są techniki eliminujące prezentowane objawy, np. mobilizację stawu, tj. rozciąganie torebki stawowej w przypadku ograniczenia ruchomości. Głównym celem wspomnianych technik jest poprawa struktury przez co poprawia się również funkcja narządu żucia. W ostatniej fazie fizjoterapii poszukujemy czynników przeciążających narząd żucia (np. nieprawidłowego ustawienia głowy czy obecności parafunkcji) i dążymy do ich eliminacji w ramach profilaktyki nawrotów objawów.
Na każdym etapie edukujemy pacjenta oraz pokazujemy jakie ćwiczenia powinien wykonywać samodzielnie w ramach autoterapii w celu przedłużenia efektów fizjoterapii.
Optymalna ilość zabiegów pinoterapii?
Pinoterapię najczęściej wplata się w przebieg wizyty fizjoterapeutycznej, wykorzystując ją, jako jedno z narzędzi czy technik. Ilość zabiegów pinoterapii zależy od stanu klinicznego pacjenta. Generalna zasad w fizjoterapii mówi o tym, że w stanach ostrych stosujemy lekkie bodźce, natomiast w przewlekłych możemy wprowadzać mocniejsze techniki. W związku z faktem, że pinoterapia jest silnym bodźcem dla organizmu raczej wprowadza się ją w stanach przewlekłych. Decyzję o wykorzystaniu tej metody zawsze podejmujemy wspólnie z pacjentem na podstawie jego odczuć.
Pinoterapia - skutki uboczne.
W związku z tym, że przeprowadzenie zabiegu pinoterapii jest połączone z wykorzystaniem narzędzi, w trakcie zabiegu może dojść do przerwania ciągłości skóry (zranienia). Jednak zastosowanie odpowiedniej techniki oraz zachowanie standardów higienicznych i sanitarnych minimalizuje ryzyko wystąpienia skutków ubocznych.
